Dla wszystkich maluszków, które boją się nocnych ciemności 🙂

W noc gwieździstą, spod poduszki,

Wyfrunęły  srebrne duszki.

Przeciągnęły się, ziewnęły,

Nocny patrol rozpoczęły.

Każdy z nich pilnuje bacznie,

By maluszki spały smacznie.

Każdy zna magiczne czary,

Co przepędzą w mig koszmary –

Aby dzieci nocą śniły

Sen spokojny, błogi, miły.

Straż swą pełnią po kryjomu –

Nie pokażą się nikomu.

Kiedy świt pożegna noc

Duszki stracą swoją moc.

Na ich drzemkę  przyjdzie czas –

W dzień nie ujrzy ich nikt z nas.

Znów przywołać je jest łatwo –

Trzeba w nocy zgasić światło!

Mali i nieco starsi Czytelnicy Wierszoteki! Czy znacie/pamiętacie wierszyk „Żyrafa u fotografa” Ludwika Jerzego Kerna? Zrobienie zdjęcia tak wysokiemu zwierzakowi, to nie lada wyzwanie 🙂 Przeczytajcie najnowszy wierszyk o sesji zdjęciowej w ZOO. Dowiecie się, czy fotograf sprostał wyzwaniu i ujął w jednym kadrze wszystkie zwierzaki – wraz z żyrafą 🙂

                                                                                                                                                                                                      Przyszedł fotograf do ZOO zrobić zdjęcia,

Wszystkie zwierzaki aż piszczą z przejęcia.

Lew kły szczotkuje, stroszy czuprynę,

Ćwiczy przed lustrem pozę i minę.

Pani żyrafa włożyła korale –

Chociaż na co dzień nie stroi się wcale.

Małpa w uśmiechu rząd zębów szczerzy –

W małpiej naturze strojenie min leży.

Słoń czyści trąbę – już lśnią jego ciosy,

Zebra kokardę wplotła we włosy

(akcent czerwony do grzywy dodała –

Bo, tak z natury, jest czarno-biała).

Hipcio wyglądać chce smukło i  gibko,

Brzuch swój okrągły wciąga więc szybko.

Chętnych do zdjęcia w grupie jest tylu!

Pozują „en face” oraz z profilu.

Wyjął fotograf aparat i „pstryk”,

Zrobił zwierzakom kilka zdjęć w mig.

Dnia następnego zdjęcia wywołał,

Szybko je jednak głęboko schował.

Aż wstyd się przyznać do takiej gafy –

W kadrze nie zmieścił całej żyrafy.

Na zdjęciu jest jej tylko połowa –

Tułów, nieco szyi –  zniknęła głowa!

Zrobi żyrafie w ZOO zdjęcie nowe –

Ujmie tym razem samą jej głowę.

Później starannie zdjęcia zmontuje –

Żaden się zwierzak nie zorientuje!

Za oknami iście zimowa aura! Przedstawiam Wam kolejną odsłonę wierszyka o Pani Zimie (pierwotną opublikowałam dokładnie przed rokiem :)). Przy okazji Wszystkim – tym młodszym i tym starszym Czytelnikom Wierszoteki życzę wyśmienitej zabawy – na sankach, łyżwach, nartach… I oby wreszcie napadało wystarczająco śniegu, aby ulepić bałwana 🙂

Cichuteńko, z końcem roku,
Przyszła Zima – tuż po zmroku.
Białe włosy ręką gładzi,
Ma do ziemi suknię z szadzi,
Z lodu drobne pantofelki,
I chłód od niej bije wielki.

Mróz, gdy włada Pani Zima,
W dzień i w noc siarczysty trzyma.
On to szybko wody krople
Zmienia w lodu długie sople.

Zima ma pęk pędzli w dłoni,
Nimi szyby okien szroni –
Tworzy wzór znajomy wszystkim –
Kwiaty, piórka oraz listki.
Śniegiem sypie z chmur śniegowych -,
Biały pejzaż jest gotowy!

Nasz Krzyś skończył już 3 latka!  Aktualną pasją Przedszkolaka są dinozaury 🙂 Cała gromada cukrowych dzikich stworów pojawiła się zatem na tegorocznym torcie 🙂  Tradycyjnie powstał również wierszyk okolicznościowy.

Krzysio nasz 3 latka ma!
Dinozaurów mnóstwo zna –
Wszystkie smoki, dzikie stwory
Już oswoił do tej pory.

Do przedszkola chłopczyk chadza –
Tata go tam zaprowadza.
Krzyś się bawi, koloruje,
Psoci, tańczy, leżakuje.
Jest tygryskiem – tak Wam powie,
Tak się jego grupa zowie.

Krzysio ryczy jak lew dziki
(Lub to smocze są okrzyki).
Wciąż się pyta – „Co to? Jak?
Jaki kolor? Czemu tak?”.
Nigdy nie brak mu ochoty
Na podskoki i przewroty.

Rzadko chodzi smutny, z fochem,
Wprost niezwykłym jest pieszczochem.
Wszyscy bardzo go kochamy,
Żywe srebro w domu mamy!

Przed nami jeszcze jeszcze wiele wiosennych dni. Sobie i wszystkim Czytelnikom Wierszoteki życzę, aby były one pełne słońca! Przedstawiam Wam również rymowaną Panią Wiosnę 🙂

Panią Jesień żegna Wiosna –

Kolorowa i radosna,

Która słońcem wszystkich wita.

Z dziupli wyszła ruda kita,

Przyleciały wnet bociany,

Oczy przetarł miś zaspany.

Ze snu budzi się przyroda,

Ciepłe dni marnować szkoda.

Mija Wiosna parki, łąki,

Wypuszczają drzewa pąki,

Rozkwitają pierwsze kwiatki –

Krokus swe rozchyla płatki.

Wiosna suknię ma z sasanek,

A z stokrotek wije wianek.

Pani Wiosna nam przeplata

Chłody zimy z ciepłem lata –

Czasem słonko mocno praży,

W inny dzień się znów przydarzy

Śnieg, deszcz  albo grad na dworze –

Wiosna nas zaskoczyć może!

Sama też w kaloszach chodzi

I w kałużach z deszczu brodzi.

Za nami Dzień Babci i Dziadka. Wszystkim Babciom i Dziadkom jeszcze raz wszystkiego najlepszego! Samych grzecznych wnucząt i dużo energii do zabawy z nimi 🙂 W Wierszotece nowe wierszyki – oczywiście dobrane tematycznie do okazji 🙂

Czytanie do poduszki

Kiedy wieczór już nastanie

I nadejdzie czas na spanie,

Babcia swym wnukom, jeszcze chwileczkę,

Przed snem, codziennie czyta książeczkę.

Wnuki wskakują jej na kolana –

Mogłyby słuchać babci do rana!

Babcia słuchaczy ma wkoło wielu –

Dziadziuś swe wąsy gładzi w fotelu,

Kot niczym precel u nóg mu się zwinął,

Pies bez warknięcia szybko go minął.

Nawet kanarek przerwał swe trele,

Chociaż melodii zna jeszcze wiele.

Każdy wie dobrze w tejże rodzinie –

Czas wspólnie z babcią miło im minie!

Dziadziuś

Chętnie z wnukiem spaceruje,

W domu zwykle majsterkuje.

Czasem nosi wąsy długie –

Wnuk mu je palcami skubie.

Często drzemie na kanapie

I cichutko przez sen chrapie.

Gdy wnuk jest niesfornym malcem –

Wówczas mu pogrozi palcem.

Wszystkim czytelnikom życzę wszelkiej pomyślności w Nowym Roku! Abyście mieli wiele powodów do radości i aby spełniły się Wasze najskrytsze marzenia 🙂

Wreszcie mrozi – zatem zimowo i mroźnie również w Wierszotece. Przedstawiam Wam Panią Zimę, która w grudniu minionego roku cicho, prawie niepostrzeżenie zastąpiła jesień. Pamiętajcie o ciepłych czapkach, szalikach i rękawiczkach oraz szykujcie sanki – bądźcie przygotowani, kiedy zima objawi nam się w pełnej krasie 🙂

Idzie drogą Pani Zima,

Sople lodu w rękach trzyma.

Tam gdzie patrzy, tam gdzie dmucha

Wnet jest śnieżna zawierucha,

Mroźny wiatr, dotkliwy chłód.

Wodę Zima zmienia w lód.

Szyby okien szroni całe –

Tworzy na nich wzorki białe.

Kiedy Zima tak się trudzi

Żadne dziecko się nie nudzi,

Gdy wyciąga łyżwy, sanki,

Lepi śnieżki i bałwanki –

Bawiąc przy tym się wspaniale

I nie marznąc prawie wcale.

Bo swej mamy posłuchało

I cieplutko się ubrało!

Dla małych czytelników, którzy lubią podziwiać niebo nocą – wierszyk o gwiazdkach 🙂

Na czarnym niebie gwiazdki migocą.
Widać je wszystkie pogodną nocą –
Wtedy, gdy nie ma deszczu i chmur
Znajdziesz gwiazdozbiór – to gwiazdek zbiór.

Gdy konstelacje kształt zwierząt mają,
Tak jak zwierzęta się nazywają.
Jest Niedźwiedzica – Mała i Wielka,
Byk na nas z nieba rogaty zerka,
Są także Zając, Żyrafa, Rak –
Rak tylko błyszczy, nie chodzi wspak.

Rzadki to widok, gratka nie lada,
Kiedy ujrzymy jak gwiazdka spada.
Wówczas myślimy o swym marzeniu –
Gwiazdka pomoże w jego spełnieniu.

Wszystkim małym czytelnikom  życzę wymarzonych prezentów od Świętego Mikołaja 🙂 Na cześć Mikołaja nowy wierszyk w Wierszotece! 🙂

Zwłaszcza w grudniu pewien Święty,
Wprost niezwykle jest zajęty.
Białą brodę ma po pas,
Zna go chyba każde z Was.
To Mikołaj, który wie,
Kto był grzeczny, a kto nie.

Czyta listy przez rok cały,
Które dzieci mu przysłały.
Każdy list jest innej treści,
Każdy jednak prośbę mieści –
O prezenty upragnione –
Te wyśnione, wymarzone.

Ile trzeba mu słodyczy
I zabawek – Święty liczy.
Potem je do worka wkłada
I do sań Mikołaj wsiada.

Ma w zaprzęgu renifery –
Czasem dwa, a czasem cztery.
Dotrze z nimi nocą wszędzie,
Drzwiami lub przez komin wejdzie.
Prezent w domu pozostawi,
Którym dziecku radość sprawi.

Mali czytelnicy Wierszoteki – nakładajcie kalosze, peleryny, rozkładajcie nad głowami parasole i biegnijcie pobawić się na dwór!  Choć za oknami deszcz i chłód, Pani Jesień zaprasza Was do zabawy 🙂

Pani Jesień do drzwi puka,
W każdym domu dzieci szuka –
Wszystkie przed nią się schowały,
Bo się zimna, pluchy bały.

Jesień niesie im kalosze
I z uśmiechem mówi: „Proszę,
Idźcie skakać przez kałuże,
Są po deszczu teraz duże.
Mżawkę jeszcze w planach mam,
Peleryny więc wam dam
I parasol kolorowy,
By nie zmokły wasze głowy.
Gdy się ciepło ubierzecie,
Podczas zabaw nie zmarzniecie.”

Nawet, gdy jest niepogoda,
Dzień marnować w domu szkoda!