Wierszoteka Małego Człowieka

Chęci duże na podróże

Wysłany na 11 sierpnia 2016 przez Dorota Napisano w Pieski, koty i ich psoty .

Witam wakacyjnie małych i tych nieco starszych Czytelników Wierszoteki!

Przedstawiam Wam historię spontanicznych przygotowań do podróży psa i kota 🙂

Każdy marzy o wakacyjnym wyjeździe – nawet psotne czworonogi!

Pies kudłaty razem z kotem

Chcieli lecieć samolotem.

Podróż jest na pewno bliska –

W przedpokoju jest walizka!

Babcia wkrótce, jak rokrocznie,

Znów na wczasach gdzieś odpocznie.

Znów poleci samolotem –

Ich zostawi tuż za płotem,

Pod opieką swej sąsiadki,

By dawała im obiadki…

Nie! Tym razem po kryjomu

I nie mówiąc nic nikomu,

Weszli szybko do kuferka –

Czeka ich przygoda wielka!

Muszą tylko przetrwać w biedzie,

Są ściśnięci w nim jak śledzie!

Babcia słyszy – kufer kwili,

Później cisza, a po chwili,

Znowu słyszy – co? Miauczenie!

Po nim wycie i skamlenie.

Babcia kufer otworzyła

I niezmiernie się zdziwiła –

Wylecieli zeń z łoskotem,

Pies kudłaty z burym kotem!

To dopiero są z nich asy –

Zamarzyły im się wczasy…

Radosna Pani Wiosna

Wysłany na 15 maja 2016 przez Dorota Napisano w Inne wierszyki .

Przed nami jeszcze jeszcze wiele wiosennych dni. Sobie i wszystkim Czytelnikom Wierszoteki życzę, aby były one pełne słońca! Przedstawiam Wam również rymowaną Panią Wiosnę 🙂

Panią Jesień żegna Wiosna –

Kolorowa i radosna,

Która słońcem wszystkich wita.

Z dziupli wyszła ruda kita,

Przyleciały wnet bociany,

Oczy przetarł miś zaspany.

Ze snu budzi się przyroda,

Ciepłe dni marnować szkoda.

Mija Wiosna parki, łąki,

Wypuszczają drzewa pąki,

Rozkwitają pierwsze kwiatki –

Krokus swe rozchyla płatki.

Wiosna suknię ma z sasanek,

A z stokrotek wije wianek.

Pani Wiosna nam przeplata

Chłody zimy z ciepłem lata –

Czasem słonko mocno praży,

W inny dzień się znów przydarzy

Śnieg, deszcz albo grad na dworze –

Wiosna nas zaskoczyć może!

Sama też w kaloszach chodzi

I w kałużach z deszczu brodzi.

Konik polny

Wysłany na 25 marca 2016 przez Dorota Napisano w Robaczkowo .

„Do biedronki przyszedł żuk, w okieneczko puk-puk-puk” – kto pamięta wiersz Jana Brzechwy – ten wie, że starania żuka spełzły na niczym. Przedstawiam Wam historię konika polnego, który również zabiegał o rękę biedroneczki. Czy miał więcej szczęścia od żuka? Czy udało mu się skraść serce biedronki? Sprawdźcie sami! 🙂

Konik polny niestrudzony,

Już od roku szuka żony.

Przed biedronki stoi domem –

Myśli: „Ujmę ją sposobem!”

Na kolana przed nią pada,

Obietnice oto składa:

„Mszyce będę ci przynosił

I na rękach co dzień nosił.

Do snu będę ci też grał

I jak o królową dbał!”

A biedronka zadufana,

Tak mu rzeknie: „Proszę Pana,

Ja cię nigdy nie poślubię,

Bo po prostu cię nie lubię.

Swą muzyką Pan mnie męczy,

Gdy pod oknem mym wciąż brzęczy.

Próżno Pan się tak wytęża.

Poza tym – nie szukam męża.

Gdzieś Pan żonę znajdzie w świecie,

Może Pan wyjedzie w lecie?”

Konik polny – już zmartwiony,

Przez biedronkę tak okpiony,

Wnet pakuje swe manatki –

Muszkę w kropki, spodnie w statki

I do Francji się przenosi,

Wszem i wobec wszystkim głosi:

„Tam wysoko, w drzew koronie,

Zagram pięknie swojej żonie.

Znajdę na swój kłopot radę –

Ujmę czarem mym cykadę.

Szczęściu trochę dopomogę –

Dłużej sam już żyć nie mogę!”

Fryzjerska wpadka

Wysłany na 8 lutego 2016 przez Dorota Napisano w Pieski, koty i ich psoty .

Dziś koniec Karnawału! Oby Wasze przygotowania do ostatniej zabawy nie zakończyły się, jak wizyta pudla u fryzjera 🙂 Historię – jego i fryzjera gapy przedstawiam Wam w najnowszym wierszyku!

Przyszedł pudel do fryzjera,

We fryzurach nie przebierał –

Szczeknął: „Strzyżmy, bardzo proszę,

Tak, jak zwykle sierść swą noszę.

Nie za krótko – lubię loki.”

Fryzjer złapał się pod boki,

Po czym z wprawą, daję słowo,

Ostrzygł pudla ekspresowo.

Kiedy pudel w lustro zerknął,

Zrozpaczony głośno jęknął.

Fryzjer ściął mu pukle loków –

Z głowy, grzbietu, obu boków!

Wielkiej doznał tym zniewagi –

Poczuł się zupełnie nagi!

Co się stało? Nie do wiary!

Fryzjer zgubił okulary.

I choć dobrze znał swój fach,

Ostrzygł pudla – raz, dwa, ciach –

Nieopatrznie, aż do skóry!

Sam się wstydzi tej fryzury…

Kości dla gości

Wysłany na 30 stycznia 2016 przez Dorota Napisano w Pieski, koty i ich psoty .

Czasami niektóre rzeczy po prostu znikają – zwłaszcza smakołyki 🙂 Przedstawiam Wam historię łakomego Azora i zaginięcia kotletów!

Babcia martwi się i złości,

Zaprosiła bowiem gości –

A tu Azor – pies kudłaty,

Wielki łasuch w bure łaty,

Z kuchni jej kotlety skradł

I ze smakiem szybko zjadł.

Azor się pokornie broni –

Tak tłumaczy, skórę chroni –

„Czy kotlety podpisane,

W szafce były gdzieś schowane?

Nie! W zapasie kości mam,

Naszym gościom wszytskie dam!”

Dla Babci i Dziadka

Wysłany na 24 stycznia 2016 przez Dorota Napisano w Inne wierszyki .

Za nami Dzień Babci i Dziadka. Wszystkim Babciom i Dziadkom jeszcze raz wszystkiego najlepszego! Samych grzecznych wnucząt i dużo energii do zabawy z nimi 🙂 W Wierszotece nowe wierszyki – oczywiście dobrane tematycznie do okazji 🙂

Czytanie do poduszki

Kiedy wieczór już nastanie

I nadejdzie czas na spanie,

Babcia swym wnukom, jeszcze chwileczkę,

Przed snem, codziennie czyta książeczkę.

Wnuki wskakują jej na kolana –

Mogłyby słuchać babci do rana!

Babcia słuchaczy ma wkoło wielu –

Dziadziuś swe wąsy gładzi w fotelu,

Kot niczym precel u nóg mu się zwinął,

Pies bez warknięcia szybko go minął.

Nawet kanarek przerwał swe trele,

Chociaż melodii zna jeszcze wiele.

Każdy wie dobrze w tejże rodzinie –

Czas wspólnie z babcią miło im minie!

Dziadziuś

Chętnie z wnukiem spaceruje,

W domu zwykle majsterkuje.

Czasem nosi wąsy długie –

Wnuk mu je palcami skubie.

Często drzemie na kanapie

I cichutko przez sen chrapie.

Gdy wnuk jest niesfornym malcem –

Wówczas mu pogrozi palcem.

Karnawałowe pląsy

Wysłany na 16 stycznia 2016 przez Dorota Napisano w Pieski, koty i ich psoty .

Do 9 lutego trwa karnawał. Nie marnujcie czasu – włóżcie karnawałowe, kolorowe stroje i bawcie się do białego rana jak pies z kotem z poniższego wierszyka 🙂

Pies wraz z kotem, w karnawale,

Sporów swych nie toczą wcale.

Uroczyste mają miny

Rozwieszając serpentyny,

Nadmuchują baloniki –

Kolorowe, w rytm muzyki.

Głowy obu zdobią maski –

W kropki, serca oraz gwiazki.

Pies do tańca prosi kota,

Tańczą tango i fokstrota.

Gdzie pląsają – może wiecie?

Oczywiście na parkiecie.

A do tańca, od sylwestra,

Wciąż im mysia gra orkiestra.

To zabawa na całego,

Co do rana trwa białego!

Wścibska

Wysłany na 9 stycznia 2016 przez Dorota Napisano w Przezwiska i cecha im bliska .

Przedstawiam Wam Wścibską – przeczytajcie wierszyk i dowiedzcie się, skąd się wzięło jej przezwisko i dlaczego bolał ją nos 🙂

Wścibska wiedziała, co wkoło się dzieje –

Kto, gdzie zapłakał, kto, z czego się śmieje.

Z samego rana, gdy tylko wstała,

Nos długi w sprawy innych wtykała.

Temat wszelaki był dla niej ciekawy –

Zwłaszcza nie swoje, a cudze sprawy.

Ktoś głośno mówił na klatce, w bloku –

Już Wścibska biegła w kapciach, w szlafroku.

Hałas u innych był gratką nie lada –

Aby podsłuchać swego sąsiada.

Wścibska siadała z uchem przy ścianie,

Aż raz rozległo się głośne granie –

Sąsiad w swą trąbkę co sił w płucach dmuchał –

Tak, że przez tydzień chodziła głucha.

Okno otwarte, drzwi uchylone –

Już wścibska miała ucho włożone.

Ci, którzy trochę spokoju chcieli,

W końcu nos wścibskiej drzwiami przycięli.

Teraz, gdy z plastrem na nosie chodzi

Mówi, że wścibskość jej zdrowiu szkodzi.

Pani Zima

Wysłany na 2 stycznia 2016 przez Dorota Napisano w Inne wierszyki .

Wszystkim czytelnikom życzę wszelkiej pomyślności w Nowym Roku! Abyście mieli wiele powodów do radości i aby spełniły się Wasze najskrytsze marzenia 🙂

Wreszcie mrozi – zatem zimowo i mroźnie również w Wierszotece. Przedstawiam Wam Panią Zimę, która w grudniu minionego roku cicho, prawie niepostrzeżenie zastąpiła jesień. Pamiętajcie o ciepłych czapkach, szalikach i rękawiczkach oraz szykujcie sanki – bądźcie przygotowani, kiedy zima objawi nam się w pełnej krasie 🙂

Idzie drogą Pani Zima,

Sople lodu w rękach trzyma.

Tam gdzie patrzy, tam gdzie dmucha

Wnet jest śnieżna zawierucha,

Mroźny wiatr, dotkliwy chłód.

Wodę Zima zmienia w lód.

Szyby okien szroni całe –

Tworzy na nich wzorki białe.

Kiedy Zima tak się trudzi

Żadne dziecko się nie nudzi,

Gdy wyciąga łyżwy, sanki,

Lepi śnieżki i bałwanki –

Bawiąc przy tym się wspaniale

I nie marznąc prawie wcale.

Bo swej mamy posłuchało

I cieplutko się ubrało!

Pytalska Ania

Wysłany na 19 grudnia 2015 przez Dorota Napisano w Przezwiska i cecha im bliska .

Małym ciekawskim przedstawiam wierszyk o „Pytalskiej Ani” 🙂

Ania tysiąc pytań miała,
Jak najwięcej wiedzieć chciała –
Skąd się bierze dym w kominie?
Dokąd woda rzeki płynie?
Jak samolot szybko leci?
Czemu gwiazda nocą świeci?

Kto jej dawał odpowiedzi?
Jej rodzice i sąsiedzi.
Wytężali swoje głowy –
Tata robił się pąsowy.
Dziadziuś, choć miał głowę tęgą,
Chodził zawsze z wielką księgą –
Mówił – „Chwilka – pajęczyna…
Na „p” hasło się zaczyna…
Zaraz się wszystkiego dowiem
I, Aneczko, Ci odpowiem”.

Wujek okulary wkładał
I przed komputerem siadał.
Gdzie pytania sprawdzał – wiecie?
Oczywiście w Internecie!

Każdy wszystko musiał wiedzieć,
Aby Ani odpowiedzieć.
Dzięki temu, że pytała,
Ania wielką wiedzę miała.

Następna strona »