Mali i nieco starsi Czytelnicy Wierszoteki! Czy znacie/pamiętacie wierszyk „Żyrafa u fotografa” Ludwika Jerzego Kerna? Zrobienie zdjęcia tak wysokiemu zwierzakowi, to nie lada wyzwanie 🙂 Przeczytajcie najnowszy wierszyk o sesji zdjęciowej w ZOO. Dowiecie się, czy fotograf sprostał wyzwaniu i ujął w jednym kadrze wszystkie zwierzaki – wraz z żyrafą 🙂

                                                                                                                                                                                                      Przyszedł fotograf do ZOO zrobić zdjęcia,

Wszystkie zwierzaki aż piszczą z przejęcia.

Lew kły szczotkuje, stroszy czuprynę,

Ćwiczy przed lustrem pozę i minę.

Pani żyrafa włożyła korale –

Chociaż na co dzień nie stroi się wcale.

Małpa w uśmiechu rząd zębów szczerzy –

W małpiej naturze strojenie min leży.

Słoń czyści trąbę – już lśnią jego ciosy,

Zebra kokardę wplotła we włosy

(akcent czerwony do grzywy dodała –

Bo, tak z natury, jest czarno-biała).

Hipcio wyglądać chce smukło i  gibko,

Brzuch swój okrągły wciąga więc szybko.

Chętnych do zdjęcia w grupie jest tylu!

Pozują „en face” oraz z profilu.

Wyjął fotograf aparat i „pstryk”,

Zrobił zwierzakom kilka zdjęć w mig.

Dnia następnego zdjęcia wywołał,

Szybko je jednak głęboko schował.

Aż wstyd się przyznać do takiej gafy –

W kadrze nie zmieścił całej żyrafy.

Na zdjęciu jest jej tylko połowa –

Tułów, nieco szyi –  zniknęła głowa!

Zrobi żyrafie w ZOO zdjęcie nowe –

Ujmie tym razem samą jej głowę.

Później starannie zdjęcia zmontuje –

Żaden się zwierzak nie zorientuje!

Za oknami iście zimowa aura! Przedstawiam Wam kolejną odsłonę wierszyka o Pani Zimie (pierwotną opublikowałam dokładnie przed rokiem :)). Przy okazji Wszystkim – tym młodszym i tym starszym Czytelnikom Wierszoteki życzę wyśmienitej zabawy – na sankach, łyżwach, nartach… I oby wreszcie napadało wystarczająco śniegu, aby ulepić bałwana 🙂

Cichuteńko, z końcem roku,
Przyszła Zima – tuż po zmroku.
Białe włosy ręką gładzi,
Ma do ziemi suknię z szadzi,
Z lodu drobne pantofelki,
I chłód od niej bije wielki.

Mróz, gdy włada Pani Zima,
W dzień i w noc siarczysty trzyma.
On to szybko wody krople
Zmienia w lodu długie sople.

Zima ma pęk pędzli w dłoni,
Nimi szyby okien szroni –
Tworzy wzór znajomy wszystkim –
Kwiaty, piórka oraz listki.
Śniegiem sypie z chmur śniegowych -,
Biały pejzaż jest gotowy!

Nasz Krzyś skończył już 3 latka!  Aktualną pasją Przedszkolaka są dinozaury 🙂 Cała gromada cukrowych dzikich stworów pojawiła się zatem na tegorocznym torcie 🙂  Tradycyjnie powstał również wierszyk okolicznościowy.

Krzysio nasz 3 latka ma!
Dinozaurów mnóstwo zna –
Wszystkie smoki, dzikie stwory
Już oswoił do tej pory.

Do przedszkola chłopczyk chadza –
Tata go tam zaprowadza.
Krzyś się bawi, koloruje,
Psoci, tańczy, leżakuje.
Jest tygryskiem – tak Wam powie,
Tak się jego grupa zowie.

Krzysio ryczy jak lew dziki
(Lub to smocze są okrzyki).
Wciąż się pyta – „Co to? Jak?
Jaki kolor? Czemu tak?”.
Nigdy nie brak mu ochoty
Na podskoki i przewroty.

Rzadko chodzi smutny, z fochem,
Wprost niezwykłym jest pieszczochem.
Wszyscy bardzo go kochamy,
Żywe srebro w domu mamy!

Przed nami jeszcze jeszcze wiele wiosennych dni. Sobie i wszystkim Czytelnikom Wierszoteki życzę, aby były one pełne słońca! Przedstawiam Wam również rymowaną Panią Wiosnę 🙂

Panią Jesień żegna Wiosna –

Kolorowa i radosna,

Która słońcem wszystkich wita.

Z dziupli wyszła ruda kita,

Przyleciały wnet bociany,

Oczy przetarł miś zaspany.

Ze snu budzi się przyroda,

Ciepłe dni marnować szkoda.

Mija Wiosna parki, łąki,

Wypuszczają drzewa pąki,

Rozkwitają pierwsze kwiatki –

Krokus swe rozchyla płatki.

Wiosna suknię ma z sasanek,

A z stokrotek wije wianek.

Pani Wiosna nam przeplata

Chłody zimy z ciepłem lata –

Czasem słonko mocno praży,

W inny dzień się znów przydarzy

Śnieg, deszcz  albo grad na dworze –

Wiosna nas zaskoczyć może!

Sama też w kaloszach chodzi

I w kałużach z deszczu brodzi.

Za nami Dzień Babci i Dziadka. Wszystkim Babciom i Dziadkom jeszcze raz wszystkiego najlepszego! Samych grzecznych wnucząt i dużo energii do zabawy z nimi 🙂 W Wierszotece nowe wierszyki – oczywiście dobrane tematycznie do okazji 🙂

Czytanie do poduszki

Kiedy wieczór już nastanie

I nadejdzie czas na spanie,

Babcia swym wnukom, jeszcze chwileczkę,

Przed snem, codziennie czyta książeczkę.

Wnuki wskakują jej na kolana –

Mogłyby słuchać babci do rana!

Babcia słuchaczy ma wkoło wielu –

Dziadziuś swe wąsy gładzi w fotelu,

Kot niczym precel u nóg mu się zwinął,

Pies bez warknięcia szybko go minął.

Nawet kanarek przerwał swe trele,

Chociaż melodii zna jeszcze wiele.

Każdy wie dobrze w tejże rodzinie –

Czas wspólnie z babcią miło im minie!

Dziadziuś

Chętnie z wnukiem spaceruje,

W domu zwykle majsterkuje.

Czasem nosi wąsy długie –

Wnuk mu je palcami skubie.

Często drzemie na kanapie

I cichutko przez sen chrapie.

Gdy wnuk jest niesfornym malcem –

Wówczas mu pogrozi palcem.